درد ،جزء جدا نشدنی ِ هر آغاز و پایانی است.

تاب آوردن ،

تنها راهی است که ما انتخابش نمی کنیم،

خودش می آید ،

مهمانمان می شود،

آموزگارمان می شود،

رخنه می کند و جایش را به کسی هم نمی دهد که نمی دهد .


پ.ن: همیشه هم درد کشیدن جواب ندارد ، آدمی را می پکاند....

اما گاهی هم آدمی خوش به حالش می شود و  یک جوابِ شیرین و درخور ، نصیبش می شود (-;